Herkese Merhaba,

Ruhuma İyi Bak grubunda sıklıkla tekrarladığımız, danışanlarıma da ara ara önerdiğim bir pratiği paylaşmak istiyorum bugün sizinle.

Yetişkin olurken, içimizdeki çocuğu büyüttüğümüzü düşünürüz.Bir yönden haklıyızdır, olgunlaşır, farklılaşır, daha farklı gözlükler kullanmaya başlarız hayata başlarken. Bir yönden de haksızızdır, çünkü hala görülmek, sevilmek, önemsenmek isteriz. Beklediklerimizi bulamadığımızda incinir, üzülürüz. Dışarının bize davranışlarını, kendimiz hakkındaki gerçekler olarak algılayabiliriz.

Ancak gerçek böylemidir? Yetişkin olmak demek, içimizdeki çocuğun zamanla kaybolması demek midir?

Bugün bununla ilgili bir deneyime davet edeceğim sizleri,

”İçimdeki çocuğa, dışımdaki ben’den bir mektup”

Pratik kağıdını indirmek ve uygulamaya başlamak için BURAYA TIKLAYABİLİRSİNİZ.

Eğer paylaşmak isterseniz, dinlemek için hep yanınızdayım.

Dilerim bu mektup, o çocukla tekrar temas kurmanıza yardımcı olur.

Sevgilerimle.